10 gouden tips van coach en zangeres Marjolein

Begin je dag eens met een zangmeditatie.1x daags10 minuten doet wonderen!

1. Zorg dat je in het hier en nu bent. Grond jezelf, maak bewust contact met de grond en je omgeving.

2. Wees altijd de onderzoeker van je geluiden, experimenteer met wat je allemaal in huis hebt. Durf te klinken.

3. Zorg dat je lijf verbonden is met je stem, dus beweeg en maak jezelf los en soepel.

4. Adem lekker laag in je lijf, laat alle spanning los in je inademing en laat je adem geleidelijk naar buiten terwijl je uitademt en klank maakt.

5. Glimlach terwijl je zingt, het oogt leuk en tegelijkertijd vindt je klank de weg naar buiten op die manier. Denk bij je inademing aan een heerlijk geurende bloem.

6. Luister naar wat je wilt zingen voordat je klank maakt. Laat je stem altijd klinken zonder oordeel.

7. Zing jouw naam uit volle borst met een kwaliteit erachter.

8. Stem je af, tune in op wat je voelt in je lijf. Durf het toe te laten en zing er eens naar toe of breng het tot klinken.

9. Maak muziek, zoals jij muziek mooi vindt om naar te luisteren.

10. Zing met vreugde en geniet er van. Je zult merken dat dit een geweldige uitwerking heeft op je welzijn en op het verloop van je dag.

Veel plezier, ik hoor graag hoe het je is  vergaan.

Zingen en de kunst van het niet doen.

Als het gaat over een toon zingen, over een lied zingen, in hoeverre ben je dan in staat de muziek haar werk te laten doen, je in dienst te stellen van het lied, maar ook je in dienst te stellen van de toon zelf? Komt de techniek van buiten of volgt de techniek misschien de toon van binnen uit? Een interessante zoektocht. Het resultaat kan misschien het zelfde zijn. Namelijk een vrij klinkende resonerende toon. Hoewel ik blijf denken dat met duwen en drukken en pushen en moeten en willen, dat met een dwingende kracht techniek de stem nooit vrij komt en dus het lied de toehoorder niet zal raken. Ontroering kan alleen ontstaan uit liefde en aandacht. Voor jezelf, de muziek en je publiek.

Een mooie vergelijking met het Taoïsme dringt zich aan me op. Een oosterse wijsheid, waarin onder andere sprake is van Woe Wei. De kunst van het niet doen, niet handelen, niet vechten en onszelf niet in de weg staan, maar juist een weg vrij maken voor ons zelf, door het toestaan van zachtere krachten, die vanzelf voor ons gaan werken. Doen en zingen dus, door niet in te grijpen. Je wordt gezongen, het zingt zich, meer dan dat je met druk en kracht een toon produceert. Maar wel met heel veel aandacht en liefde voor die toon. Zoals je ook met aandacht en liefde je leven kunt beleven, vanuit verlangen en weten wie je ten diepste bent, vanuit vertrouwen op je innerlijk pad. Het leven zal zich als vanzelf voor je gaan leven en zingen.

Energie.

'Waarom ben ik nou niet dood gegaan?' zei ze na de zware griep, die haar had gevloerd.
Ik wist het niet. Ja, ik kon van alles bedenken aan spiritueel diep en wijs gepraat, maar wie ben ik? De dochter van mijn moeder en die wil dood. Moet ik dan aankomen met dat ze nog wat te leren heeft hier in dit leven? Ik kan van alles bedenken hoor: Overgave, geduld, dankbaarheid. Maar tsjonge wat klinkt dat pretentieus en bekend ook. Wie de schoen past..., en de balk in je eigen oog niet zien, terwijl je het hebt over de splinter in die van de ander!? Van mijn moeder nog wel.
En dan de confrontatie met het hele gebeuren rond het oud worden. Waar ben ik over dertig jaar? Hoe zit ik erbij als ik negentig ben, als ik dat al haal en moet ik dat willen halen?

Zal ik met haar gaan zingen?
Toen ik tijdens de kerstperiode een concertje en workshop gaf in het huis waar ze verblijft, keek ze me, vooral tijdens het workshopje met grote ogen aan. Met stomheid geslagen leek het wel. Wat stond haar dochter daar met haar armen te zwaaien en ah en oh te roepen om energie te genereren bij de bewoners? 'Je moet wel mee doen hoor mam' zei ik lachend. En daar ging ze, daar gingen we. Geweldig was dat!

Misschien kan ik, als ik haar opzoek ook met en voor haar zingen. Misschien brengen mijn tonen haar energie. Misschien kan ze zelf al zingend nog wat levensenergie vinden. Als dat eens zou kunnen?! De energie scheppende stem.
In een volgend leven en hoger bewustzijn is vast een overvloed aan tonen, klanken, trilling en prachtige energie.
Maar daar moet mijn moeder nog even op wachten en ik weet ook niet waarom.