Energie.

'Waarom ben ik nou niet dood gegaan?' zei ze na de zware griep, die haar had gevloerd.
Ik wist het niet. Ja, ik kon van alles bedenken aan spiritueel diep en wijs gepraat, maar wie ben ik? De dochter van mijn moeder en die wil dood. Moet ik dan aankomen met dat ze nog wat te leren heeft hier in dit leven? Ik kan van alles bedenken hoor: Overgave, geduld, dankbaarheid. Maar tsjonge wat klinkt dat pretentieus en bekend ook. Wie de schoen past..., en de balk in je eigen oog niet zien, terwijl je het hebt over de splinter in die van de ander!? Van mijn moeder nog wel.
En dan de confrontatie met het hele gebeuren rond het oud worden. Waar ben ik over dertig jaar? Hoe zit ik erbij als ik negentig ben, als ik dat al haal en moet ik dat willen halen?

Zal ik met haar gaan zingen?
Toen ik tijdens de kerstperiode een concertje en workshop gaf in het huis waar ze verblijft, keek ze me, vooral tijdens het workshopje met grote ogen aan. Met stomheid geslagen leek het wel. Wat stond haar dochter daar met haar armen te zwaaien en ah en oh te roepen om energie te genereren bij de bewoners? 'Je moet wel mee doen hoor mam' zei ik lachend. En daar ging ze, daar gingen we. Geweldig was dat!

Misschien kan ik, als ik haar opzoek ook met en voor haar zingen. Misschien brengen mijn tonen haar energie. Misschien kan ze zelf al zingend nog wat levensenergie vinden. Als dat eens zou kunnen?! De energie scheppende stem.
In een volgend leven en hoger bewustzijn is vast een overvloed aan tonen, klanken, trilling en prachtige energie.
Maar daar moet mijn moeder nog even op wachten en ik weet ook niet waarom.