woensdag 9 februari 2011

Zingen en de kunst van het niet doen.

Als het gaat over een toon zingen, over een lied zingen, in hoeverre ben je dan in staat de muziek haar werk te laten doen, je in dienst te stellen van het lied, maar ook je in dienst te stellen van de toon zelf? Komt de techniek van buiten of volgt de techniek misschien de toon van binnen uit? Een interessante zoektocht. Het resultaat kan misschien het zelfde zijn. Namelijk een vrij klinkende resonerende toon. Hoewel ik blijf denken dat met duwen en drukken en pushen en moeten en willen, dat met een dwingende kracht techniek de stem nooit vrij komt en dus het lied de toehoorder niet zal raken. Ontroering kan alleen ontstaan uit liefde en aandacht. Voor jezelf, de muziek en je publiek.

Een mooie vergelijking met het Taoïsme dringt zich aan me op. Een oosterse wijsheid, waarin onder andere sprake is van Woe Wei. De kunst van het niet doen, niet handelen, niet vechten en onszelf niet in de weg staan, maar juist een weg vrij maken voor ons zelf, door het toestaan van zachtere krachten, die vanzelf voor ons gaan werken. Doen en zingen dus, door niet in te grijpen. Je wordt gezongen, het zingt zich, meer dan dat je met druk en kracht een toon produceert. Maar wel met heel veel aandacht en liefde voor die toon. Zoals je ook met aandacht en liefde je leven kunt beleven, vanuit verlangen en weten wie je ten diepste bent, vanuit vertrouwen op je innerlijk pad. Het leven zal zich als vanzelf voor je gaan leven en zingen.

2 opmerkingen:

  1. Inderdaad een fascinerend spanningsveld! Zingen is natuurlijk een activiteit. Ik denk dat het samenhangt met WAT je zingt. Ik ben zelf zanger, en heb ook ervaring met helende stem en toning. Het verschil is voor mij de vorm zelf. Als je je stem de vrije loop laat kun je heel goed tonen. Als je een vaststaand stuk muziek zingt is het goed om techniek te hebben en training. Als je die voldoende hebt in verhouding tot hetgeen je zingt, dan kun je de techniek weer vergeten, en kan de toon leiden en de techniek volgen.
    Stijl is voor mij ook een factor. Klassiek zingen heb ik altijd als een strakkere dwangbuis ervaren dan bv. jazz. Maar dat is heel persoonlijk…

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het hele leven is een activiteit. Er gebeurt van alles en we doen van alles en we zijn er.
    Maar handelen we vanuit een opgelegd patroon of vanuit een innerlijk verlangen. Vanuit onze talenten of vanuit regeltjes. Leven we volgens een innerlijke zijns lijn of uiterlijke doe lijn? Het kan natuurlijk en en zijn i.p.v. of. En dat is inderdaad aan de hand als je binnen een bepaalde vorm met een bepaalde techniek toch het innerlijk kunt laten klinken en leiden.
    Zo werkt het in het leven ook.

    BeantwoordenVerwijderen