Beste lezer,

dit weblog ga ik gebruiken voor korte verhaaltjes.

Artikelen en tips aangaande zang, stem of zangcarrière vind je op www.marjolein-koetsier.nl onder artikelen en tips.

Hier het verhaaltje. Veel plezier  met:

Oud papier

Het was een oud, koud en vochtig afbraakpand in Groningen, waarin ik een studentenkamer huurde voor vijftig gulden in de maand! Inclusief water en licht, maar met een oliekachel, die op de meest onhandige momenten uitging omdat het olievaatje leeg was, dat ik dan weer bij een zaakje op de hoek kon laten bijvullen, als het geen zondag, koninginnendag of andere onverwacht vrije dag was. Dan had ik een probleem, tenminste in de winter.

We woonden daar met vier mensen en mijn kamer was op de eerste verdieping. Daar was ook het toilet, inclusief wasgelegenheid voor het hele huis.

Er werd gebeld en ik rende blijmoedig de trap af, de lange haveloze gang door naar de voordeur. Een jongeman van zo’n jaar of zestien, schatte ik, vroeg of ik ook oud papier had. Nou, dat had ik niet. Ik was eenentwintig en las nooit een krant. Oud papier was nog een ver van mijn bed show.

‘Zijn er ook andere mens’n thuus die olle krant’n hebb’n’, vroeg de jongen. Nee volgens mij was iedereen de deur uit en ik de enige in huis, zei ik hem. Of hij even van het toilet gebruik mocht máák’n, was de volgende vraag.

Hm, nou ja, vooruit dan maar. We liepen de trap op, hij verdween op de wc en ik naar mijn kamer. Het duurde lang. Er drong zich een kleine ongerustheid aan me op. Ik hoorde maar niks, ik wachtte, toch enigszins op mijn hoede. Ik was alleen thuis. Hè, hè… ja, daar liep hij dan eindelijk klossend de trap af. Het werd stil en de voordeur viel niet in het slot. Wat voerde hij uit daar beneden? Ik twijfelde en wachtte….. Uiteindelijk besloot ik toch maar polshoogte te gaan nemen. Ik stond boven aan de trap, en hij keek een beetje verlegen naar me op.

‘Mevrouw?’
Wat! Hij zegt mevrouw tegen me?!
Maar dat was nog maar het begin van mijn verbazing.
‘Mevrouw, volg’nde keer gáán we ev’n neuk’n hè? Jáá???  Moei dat lekkere kutje zien en die tiet’n’ 

Pardon! Wat krijgen we nou? Er begonnen alarmbellen te rinkelen en de ongerustheid sloeg om in lichte angst. Ja kijk, het was toch een best groot uitgevallen halfgare puber. En ik was helemaal alleen in dat huis. En hij bleef maar gore taal uitslaan daar onder aan die trap. Van verlegenheid was geen sprake meer.

Voordat ik eigenlijk goed wist wat ik deed, nam iets het van me over en zag ik mezelf al vloekend en tierend de houten kale trap af denderen. ‘God….. ver…….. domme…………!! Sodemieter………. op!’ schreeuwde ik op volle kracht en stampte zo hard als ik kon naar beneden.

Tot mijn stomme verbazing vloog het joch voor me. Hij sjeesde de gang door en met een klap viel de voordeur dicht. Het was ongelooflijk! Wow, ik stond perplex van het effect van mijn woede. De adrenaline gierde en ik zuchtte diep. Langzaam verdween de spanning uit mijn lijf en zakte ik dubbel van het lachen tegen de trap.